Wanneer beren in het vroege voorjaar uit hun winterslaap ontwaken, gaan zij direct op zoek naar de bollen van de daslook. Die werken ontgiftend. Zelf ben ik vooral gecharmeerd van de blaadjes die eind februari boven de grond komen. Die bevatten minstens zoveel heilzame stoffen als de bol.
Met zijn prachtige goudgele bellen is de hop in de herfst een opvallende verschijning. Een plant die je niet zomaar over het hoofd ziet. En terecht, want de hop is een veelvoorkomend kruid in de natuurlijke apotheek. Geliefd omdat hij allerlei kruiden stevig ondersteunt.
IJzerhard (verbena officinalis) combineert een hoekige stevige stengel met zeer nietige paarse bloempjes. Het is een liefelijk plantje om te zien. De naam is afgeleid van Venus, en daarmee geclassificeerd als een echt ‘vrouwenkruid’. Hoewel de ijzerhoudende stoffen ook voor mannen wonderen kunnen doen.
Deze zachte winter waren ze eigenlijk overal te zien: de madeliefjes, ook wel meizoentjes genoemd. Deze bloemetjes zijn minder gewoontjes dan je denkt. Ze kleden niet alleen het gras gezellig aan, maar zijn ook een decoratief en gezond ingrediënt in een voorjaarssalade.
De meidoorn is een van de interessantste boomachtige struiken uit de familie van de roosachtige (Rosaceae). Deze uitbundig bloeiende wilde struik wisten onze verre voorouders al uitermate nuttig te gebruiken.
