Onze aandacht is vaak naar buiten gericht, ook in de zoektocht naar geluk. Op zoek naar een fitter lichaam, meer ruimte voor jezelf, meer geld, meer welvaart, een betere baan, een leukere relatie of het huis dat écht bij je past. Maar als je het dan uiteindelijk hebt, blijkt dat dit niet het langdurige geluk geeft waarop je had gehoopt.
Het vermogen om te kunnen denken, is geweldig. En denken is dan ook heel nuttig, maar meestal gebruiken wij ons denken niet, maar gebruikt het denken ons. Dit gebeurt niet bewust, maar onbewust.
Een enorme constructie van staal en glas met daarin gezuiverde lucht, schoon water, voedselrijke grond en een overvloed aan daglicht: het zou een ideale leefomgeving voor flora en fauna kunnen zijn, dachten wetenschappers dertig jaar geleden. Het tegendeel bleek waar!
Misschien ken je het fenomeen dat je in de trein (soms zelfs in de stiltewagon) zit en mensen heel hard aan het telefoneren zijn. Je kan letterlijk het hele gesprek volgen, soms inclusief de persoon die gebeld wordt.
In het MMV-tijdschrift Uitzicht vertelt mijn Chi Neng Qigong-cursist Gemmie Vrolijk (69) hoe Chi Neng Qigong haar geholpen heeft bij de grootste uitdaging uit haar leven: de diagnose kanker. ‘Het helpt me in balans te blijven.’
Mensen die naar een workshop Chi Neng Qigong komen, willen meestal ‘uit het hoofd en in het lichaam te komen’. Andere wensen die ik vaak hoor zijn: meer energie, beter slapen, een betere focus en vermindering van chronische klachten. Gelukkig biedt Chi Neng soelaas bij al deze wensen.
Een van de meest indrukwekkende boeken die ik gelezen heb, is het boek 'Wanneer je lichaam nee zegt' van dr. Gabor Maté. Maté vertelt over het verband tussen onderdrukte emoties, stress en ziekte. Het deed me sterk denken aan mijn eigen ervaringen met het aanvoelen en aangeven van de grenzen van mijn lichaam en geest.
Wanneer we pijn hebben, denken we dat een nieuw medicijn, een operatie of lasertechniek ons daar het beste van af kan helpen. Dat je met gerichte aandacht en beweging meer effect bereikt is tamelijk onbekend, daarom deel ik graag het indrukwekkende verhaal van Regi.
Vandaag lag ik op de bank en zat mijn zesjarige zoontje Jack op mijn buik. Met zijn wijsvingertje wijst hij naar mijn hartgebied en zegt: 'Hier leef je'. Die komt binnen. Bedoelt hij écht: in je hart?
