Zelfcontrole

Het is soms hinderlijk om te zien dat sommige mensen ‘regeerders en heersers’ blijven. Het zien alleen al irriteert me vreselijk, een aanvaring met zulke mensen zou waarschijnlijk leiden tot tandengeknars. In plaats van het continu naar je hand willen zetten van situaties, zou het zinvoller zijn wanneer ze zouden investeren in de vaardigheid van kalme acceptatie. Gewoon stilletjes zich afvragen wat het voordeel is van hun bemoeienis en goedkeuring. Is die interventie écht nodig en zinvol? Geeft het een beter resultaat?

Minder controle is vaak meer effectief en laat anderen de ruimte. Uiteindelijk creëer je hierdoor voor jezelf vrijheid. Vaak is angst de drijfveer van overcontrole en ongezonde bemoeienis. Al deze zucht naar controlewelzijn is meestal ingegeven door het feit dat je graag wil hebben wat je wilt. Plannen van anderen moeten eerst jouw goedkeuring verdienen. Vermoeiend, frustrerend en energieverspillend.     

Doet de dokter het wel goed? Heb ik wel de juiste medicijnen? Is deze behandeling wel effectief en waarom doen ze dit? Kan de zorg niet wat beter? Is mijn partner wel goed bezig? Letten de kinderen wel voldoende op? Kan het sneller? Hoe kan ik ervoor zorgen dat alles beter gaat, het is toch ongelofelijk dat het gaat zoals het gaat! Ik kan het zelf allemaal veel beter!

Laat je verrassen door tijdelijkheid en imperfectie

Is dit herkenbaar? Eigenlijk is een control freak nooit tevreden over zijn of haar eigen leven en ten diepste ook nooit tevreden over de mensen die in zijn of haar omgeving verkeren. Over energie verspillen gesproken! Irrationele verwachtingen blijven eisen van jezelf, maar ook van anderen brengt onaangename gevoelens naar boven en zorgt voor een chronische ontevredenheid. Tijd om dat uit je leven te bannen. Voor nu en altijd en je te laten verrassen door tijdelijkheid, imperfectie, vrijheid van anderen en ‘toeval’. Je zult zien dat het stress, gezondheidsproblemen en relationele conflicten voorkomt. Het geeft perspectief voor jezelf en zorgt voor meer spontaniteit van anderen.

Stop het gevecht met vastzitten in jezelf en de gevangenschap in dwangmatigheid. Loslaten is het begin van nieuwe perspectieven. Ik ken een aantal mensen die daar veel moeite mee hebben. Zij denken serieus dat het zonder hen allemaal in het honderd loopt. Zij hebben het gevoel dat zij anderen moeten helpen om erger te voorkomen. Waarom? Omdat het buiten hun bemoeienis allemaal een beetje ‘zo zo’ is.

Om welke reden? Het had beter gekund! Omdat zij er niet naar hebben gekeken of er niet in zijn gekend is het resultaat niet naar behoren met (zelf)verwijt en demotivatie als gevolg. Het kan daarom geen kwaad het allemaal eens van een andere kant te bekijken. Kom los van de alledaagse gedachtestrijd in je hoofd. Bedenk: waar heb ik -terecht- wel controle over en wat moet ik gewoon accepteren? Dat geeft een weldadige rust. Voor jezelf en je omgeving.