3 keer kanker, sinds 2006 patiënt-af dankzij Moermantherapie

Wim van den IJssel (75) kreeg drie keer de diagnose kanker. Darmkanker in 1991 en 1992 en longkanker in 1994. Na die derde keer ging hij op zoek naar manieren om zelf bij te dragen aan gezondheid en kwam uit bij de Moermantherapie. Sinds 2006 is hij patiënt-af. ‘Ik ben al 27 jaar een ambassadeur van de MMV.’

‘Drie keer kanker; het zag er voor mij niet best uit. Een paar jaar geleden werd ik daar weer aan herinnerd toen ik met mijn vrouw en kleindochter uit eten was. In het restaurant zat een vrouw de hele tijd naar me te kijken. Op het gênante af. Ineens staat ze op en loopt naar ons toe.  ‘Je herkent me niet hè? Dat jij nog leeft!’ Het was de verpleegkundige die mij drie keer verpleegd had. En zei ze: ‘Ik wil weten: wat heeft u gedaan dat u nog leeft!’

In 1991 werd bij Wim van den IJssel – toen 44 jaar – darmkanker geconstateerd. In ‘92 was het terug. Beide keren onderging hij een operatie, waarbij een deel van de darm werd verwijderd, en chemotherapie.

In 1994 zat er een uitzaaiing van de tumor in zijn long. Er werd een stuk van de longkwab verwijderd en hij onderging radiotherapie. In alle drie de gevallen werd hij geopereerd door dezelfde arts, Dingeman Swank. ‘Wat kan ik zelf doen?’, vroeg hij deze. ‘Afwachten’, zei dokter Swank. Na drie keer leek hem dat geen goed idee. ‘Toen begon ik aan mijn zoektocht naar informatie die ik de bibliotherapie ben gaan noemen.’

Spontane genezingen

‘Op verjaardagen kreeg ik steevast tennisballen, golfballen en boekenbonnen.  De dag na het slechte nieuws ging ik met mijn bonnen naar de Goudse boekhandel. Midden in de winkel lag op een centrale leestafel tussen thrillers en atlassen het boek ‘Spontane genezingen’ van Hirschberg en Barasch. Dat nam ik mee. De auteurs beschrijven honderd gevallen van mensen met kanker die opgegeven waren en toch genazen, omdat ze actief met hun gezondheid aan de slag gingen. Ik dacht: dat ga ik ook doen.’

Zijn huisarts reageerde sceptisch. ‘Toen ik hem vroeg naar de mogelijkheden van voeding zei hij: ‘Ik heb nog nooit een gezwel zien verdwijnen door anders te gaan eten.’ Hij gaf me een vergeeld boekje mee met een telefoonnummer van de Moermanvereniging. Een dokter die hem kon begeleiden in de Moermantherapie woonde toevallig in zijn woonplaats op een steenworp afstand. ‘500 meter hier vandaan.’

Samen met zijn vrouw stapte hij over op het Moermandieet. Bewerkte voeding eruit, verse voeding erin, aangevuld met supplementen op voorschrift van de NTTT-arts: vitamine C, B12, magnesium, selenium. Zodra hij met het dieet begon, voelde hij zich aansterken. ‘Het lichaam heeft levende voeding nodig. Die optimaliseert je afweersysteem’, las hij in het boek, ‘Het Immuunsysteem herstellen en versterken’ van Lorna R. vanderhaege en + J.D. Bouic.  

Minder stress

‘Door de kanker keek ik met een andere bril naar het leven. Ik genoot van mijn leven, en ik had helder wat ik wilde en niet wilde, daar ben ik naar gaan handelen.’ Zijn werk leverde hem veel stress op. De baan op zich gaf tevredenheid, maar de werkomgeving niet.  Daarom verruilde hij zijn functie van autoverkoper voor die van coach bij bedrijven.

Na het eerste boek, schafte hij nog veel andere titels aan over voeding, kanker en gezondheid. Zijn 83 favorieten staan thuis in de boekenkast. Zoals: ‘De biologie van de overtuiging’ van Bruce Lipton. ‘Dat gaat over de kracht van je geest, je drive om te leven, dat oordelen mag, maar veroordelen niet. Schuld toewijzen is niet zinvol, dat is ondergeschikt aan het zoeken van een oplossing’

Wat hij ‘bibliotherapie’ noemt, betreft het lezen van informatie die met gezondheid in de breedste zin te maken heeft. Hierdoor ga je bewuster leven. Hij probeert hier mensen in zijn omgeving ook mee te enthousiasmeren.  ‘Als ik zeg: je moet dit niet eten en dat wel, ben ik de aandacht zo kwijt. Veel liever geef ik ze boeken van wetenschappers en artsen die het veel beter kunnen uitleggen dan ik.’ Zoals: ‘De Voedselzandloper’ van Kris Verburgh, ‘Slik je dat’ van Joanna Blythman, ‘Het emotioneel DNA’ van Pierre Capel, ‘Dodelijke medicijnen’ van Peter Gotzsche.

‘Is dit alles?’

‘Mijn moeder overleed aan darmkanker op haar76e. Dat was in de tijd dat men sprak over de ziekte K. Iedereen heeft het over erfelijkheid, terwijl nu vanuit de epigenetica bekend is, dat het de omgevingsfactoren zijn die een belangrijke rol spelen. In 5 procent van de gevallen is er sprake van een erfelijke aanleg. Mijn broer kreeg na mij ook darmkanker op zijn 63e. Zal ik een afspraak voor je maken bij mijn NTTT-arts?, vroeg ik hem. Hij geloofde er niet in. Een half jaar later is hij overleden. Ik zeg niet dat hij nu mogelijk nog had geleefd als hij de Moermantherapie was gaan volgen, maar ik denk wel na over de biologie van zijn overtuiging.’

In 2006 verklaarde zijn oncoloog dokter Swank hem patiënt af.  Hij is in goede conditie. Zijn longcapaciteit is prima. Dat dankt hij aan zijn sporthart. Hij speelt nog singel tenniswedstrijden met de 35-plussers. ‘Ik heb mijn hele leven heel veel aan sport gedaan – voetballen, schaatsen, wielrennen. De arts zei: ‘Als jij blijft sporten, gaat je longinhoud weer een beetje groeien en zal je er geen last van hebben.’

Of Wim het moeilijk vindt om dieet te houden?

Iedere vrijdagochtend staat hij met zijn vrouw voor de deur van de biowinkel om verse voeding in te kopen. ‘Ik zei tegen mijn NTTT-arts: ik doe het allemaal, is dit alles? Is er echt niet meer dat ik kan doen? En de arts zei: ‘Wim, er zijn mensen die houden dit geen vier weken vol en jij vraagt: is dit alles? Waarschijnlijk voer ik makkelijker dan de gemiddelde Nederlander uit wat er moet gebeuren. Dat kan je niet leren.’

‘De westerse wereld versuikert en verzout. Dat leidt tot allerlei ziekten, van kanker tot Alzheimer en Parkinson. Nu ik er meer van weet dan twintig jaar geleden, is het nóg makkelijker me aan het Moermandieet te houden.’

‘Mag dit wel van dokter Moerman?’

‘Ik ben al zestien jaar patiënt-af en ben in prima conditie.’ ‘Toen ik 70 jaar werd, stond de oncoloog voor de deur om me te feliciteren. ‘IJsseltje, zo noemde hij me, het kan toch niet anders dan dat het zo is dat je leefwijze ervoor heeft gezorgd dat het met jou anders liep dan gedacht. Hij had een fles wijn mee. ‘Ik weet niet of het mag van dokter Moerman’, glimlachte hij.

Wim dronk er met plezier van. ‘Tijdens de warme maaltijd drink ik altijd 1 glaasje rode wijn. Ik geniet van de smaak en waardeer de resveratrol die er in zit.’

‘Ik voel mij al 27 jaar een ambassadeur van de vereniging. Ik spreek graag over gezondheid met mensen. Als er interesse is, ga ik in gesprek en regelmatig leen ik een boek uit. Ik houd een administratie bij, ik wil het boek dan na drie weken weer terug hebben. ‘

‘Veel mensen moeten eerst iets ernstigs meemaken om een verandering tot stand te brengen. Vaak is een crisis het moment om het roer om te gooien. Helaas acteert de overheid daar niet goed in. Van Homo Sapiens zijn we Homo Economicus geworden.’ Ook daarvan heeft hij een leuk boek in de aanbieding van Edgar Johansman ‘De economie en de morele crisis die er op dit moment is’.

Vorig jaar reageerde hij met een ingezonden brief op een stuk in het AD over hoe kanker ontstaat. In reactie kwamen ze bij hem langs voor een interview. Zijn deur stond wijd open. Zolang hij er plezier in heeft, blijft hij de boodschap graag verspreiden. Uitzicht, boeken, ook gaf hij twee keer een lezing voor de MMV in Reeuwijk over de mogelijkheden van voeding en leefstijl naast een reguliere behandeling. ‘Het is niet of-of, het is en-en. Het zijn extra mogelijkheden, maar het moet ook bij je passen.’

‘In je omgeving krijgt een op de drie Nederlanders te maken met kanker; het heerst als een griepgolf. Vrienden zeggen wel eens: stop toch met die bibliotherapie.  Maar ik denk: waarom zou ik? Als ik achteraf hoor, dat iemand ermee aan de slag is gegaan, dan krijg ik daar een goed gevoel van. Dat lees je in het boek van Pierre Capel. Je maakt er allerlei gelukshormonen door aan. Andere mensen helpen, bevalt me dus prima.’

Beeld: Sandra Zeilstra