Begin november, tussen de verjaardag van mijzelf en manlief, nodigde ik naaste familie en vrienden uit voor een etentje in onze galerie. Peter keek bedenkelijk…. 35 man? Ik begon enthousiast uitnodigingen te maken, ellenlange recept- ideeën uit te werken, en te informeren wie er een paar supergrote soeppannen te leen had.
Peters’ aarzeling was begrijpelijk. Sinds vorig jaar koken wij thuis in Wittelte op verzoek voor mensen met kanker die de Niet-Toxische Tumor Therapie volgen. Waarom? Omdat uit eten voor deze doelgroep moeilijk is… en ik graag kook. Na een etentje voor tien gasten, wat heel geslaagd was maar een spectaculaire afwas opleverde, spraken Peter en ik af het voortaan te houden bij hooguit zes eters.
Maar…. dit was anders. Ons eigen gezelschap. En ik hoefde niet, zoals bij de etentjes voor gasten, plechtig te dekken met het prachtige servies dat niet in de vaatwasser kan. In plaats daarvan schafte ik milieuvriendelijke, recyclebare borden, kommen, bestek, schoteltjes, bekers en bestek aan. Ik had een boodschappenlijst van hier tot Zwolle, en ik stond drie dagen in de keuken om alles te maken. Onze lieve overburen stelden hun parkeerplaats en twee mega soeppannen beschikbaar. Peter hielp waar nodig en nam tussendoor de benen naar zijn schuur om te gaan houtdraaien.
Kwam hij soms even terug, dan voorzag hij mij van koffie, ruimde het aanrecht leeg of veegde de keukenvloer aan. Dat is onze werkverdeling… en die werkt prima voor ons allebei. Ik bedenk, creëer, kook en bak en Peter zorgt ervoor dat ik tussendoor eet, drink, even ga zitten en dat de chaos om mij heen beperkt blijft.
Het lukte! En dat alles ook nog eens volledig biologisch, vegetarisch en volgens de regelen der Niet-Toxische Tumor Therapie. Onze vrienden en familie liepen gezellig rond, schoven aan bij de vele tafels die we hadden neergezet en kwamen zelf met hun kommetje naar de keuken waar ik de soep inschepte. Voor de rest bedienden ze zichzelf van zijtafels met rechauds.
Het was niet alleen een heerlijk ongedwongen samenzijn met vrienden en familie, maar ook een heel goede promotie voor lekker eten volgens Moerman: de richtlijnen van de MMV.
Bij aankomst was er koffie of thee met versgebakken appeltaart, uiteraard zonder suiker en met zelfgemaakt appel-lemoncurd, dan twee soorten soep, een haverplaat met heel veel groente uit de oven, rauwkost en gewone salades, zelfgebakken zuurdesem stokbrood, humus, en als nagerecht twee soorten tiramisu, één origineel met koffiebonen en één met verse cranberry gelei. Dan had ik, vanwege de vele geraapte tamme kastanjes, ook nog bonbons gemaakt van kastanjepuree en pure cacaobonen.
Ik wilde iedereen laten proeven hoe lekker dit is. En laten weten dat het géén dieet is, maar een manier van voedselbereiding die het lichaam uitsluitend voedt en niet belast. Het was een feestmaal en iedereen vond het heerlijk!
En het nawerk? Dat viel voor ons reusachtig mee. De bezem erdoor en we hoefden alleen de soeppannen van de buren en onze eigen ovenschalen af te wassen.
We hebben de smaak weer te pakken. Ook dit jaar blijven we graag koken voor mensen die ‘eten bij ons in Wittelte’ en dan zoals gebruikelijk met ons mooiste servies.
Uw verzoek is mijn recept. Mail mij via: willybosga@gmail.com
MMV maakt wekelijks een selectie uit het nieuws over voeding en leefstijl in relatie tot kanker en andere medische condities.
Inschrijven nieuwsbrief
