Zaterdag 11 november mag ik op de MMV-ledendag in Zwolle iets vertellen over mijn ervaringen. Met als titel: ‘gezond zonder borsten’. In het kort: ik heb twee keer borstkanker gehad. Twee siliconenimplantaten gehad. En ze beide laten verwijderen.
Ik leef, ben gelukkig met alle lieve mensen in mijn leven, heb leuk werk en de kanker is niet teruggekomen. Ik ben blij! Daarover wil ik wat delen. En ik zal vertellen hoe ik ertoe gekomen ben die implantaten te nemen, én weer te verwijderen. En hoe ontzettend blij ik ben met dat besluit.
Maar om nou te zeggen dat ik gezond ben? Is dat eigenlijk wel de goede titel? Als ik erover nadenk heb ik allerlei pijntjes, kwaaltjes, klachten. En zullen er nog vele volgen, vermoed ik. Gisteren zei ik tegen collega’s dat ik inmiddels niet meer kan zeggen ‘dat komt door de chemo’, want dat is te lang geleden. Dus nu zeg ik: ‘dat komt door de leeftijd’.
‘Gezondheid’ is een groot woord. ‘Als je maar gezond bent’, zeggen mensen vaak. Dan bedoelen ze: als je maar geen nare ziekte hebt, als je maar niet levensbedreigend ziek bent. Maar dood gaan we toch. Allemaal. Ooit. Dus zitten we met zo’n wens de dood te bezweren? Spreken we de hoop uit dat het moment van sterven nog een tijdje uit zal blijven? Ik denk het. Dat hoop ik ook.
Uiteindelijk mislukt het, want dood ga je toch
Maar tegenover sterven staat niet gezondheid, tegenover sterven staat leven! Ik ben blij dat ik leef! Dat geeft opeens een andere dynamiek. Gezondheid interpreteren we vaak als de ‘afwezigheid van ziekte’. En als er dus een ziekte dreigt moet je naar de dokter, behandelingen en ingrepen (liefst preventief) ondergaan, pillen slikken, gezond eten, sporten en wat niet al. Allemaal om die dreigende ziekte, die misschien zal komen, af te wenden. En uiteindelijk mislukt het, want dood ga je toch. En heb je dan per definitie een ongelukkig leven, als je chronisch ziek bent? Nee natuurlijk. Je geluk, of je ongeluk hangt veel meer samen met de manier waarop je het redt om daarmee om te gaan. Met weerbaarheid, met veerkracht.
Er was een periode dat ik maximaal een paar uur per dag kon werken. Daarna ging het licht uit, zeg maar. De batterij was dan op. Ik vond dat ontzettend moeilijk, want ik hou van mijn werk. Ik heb me verzet, het ontkent, tot het niet meer ging. En ik helemaal instortte, omdat ik over mijn grenzen ging. En toen realiseerde ik me, net zoals ik me had gerealiseerd toen ik in een depressief gat was gestort na de eerste diagnose borstkanker: ik ben boos en verdrietig omdat ik niet dood wil, niet beperkt wil zijn. Ik wil dat niet, juist omdat ik hou van het leven.
Dus lééf!! Elke keer was die innerlijke aanmaning precies het zetje dat ik nodig had om uit het dal weer op te klimmen. Houd jezelf niet gevangen in het idee dat je niet gezond bent. Ook als je ziek bent, kun je met volle teugen genieten van het leven.
Laten we praten over gezondheid in termen van vitaliteit in plaats van ‘afwezigheid van ziekte’. ‘Als je maar vitaal bent’, heeft een compleet andere lading. Want daar zit je zelf in. Dat voelt bezield. Je bent vitaal als je actief bent, van het leven geniet, je energie voor iets moois inzet. En ja, vitaliteit gaat ook over gezond eten, bewegen en ontspanning. Niet om de ziekte buiten de deur te houden, want ziekte kan je altijd overkomen, maar omdat het fijner voelt en lekkerder is. Omdat je leven meer de moeite waard is, als je het ook echt lééft.
Dus bij deze herdoop ik mijn praatje tot ‘vitaal zonder borsten’. Tot zaterdag!
Nog geen kaartje? Klik hier (als je lid bent) en hier (als je geen lid bent).
MMV maakt wekelijks een selectie uit het nieuws over voeding en leefstijl in relatie tot kanker en andere medische condities.
Inschrijven nieuwsbrief
