Al een paar jaar geleden vertelde de oogarts van de oogkliniek mij dat ik beginnende staar had. Mijn wereld zou steeds waziger worden, waardoor genieten van de natuur, en mijn passies - kunstenaren, tuinieren, bakken, koken en recepten maken – niet meer mogelijk zouden zijn.
De mededeling legde ik op dat moment naast me neer. Ik werd toen behandeld voor een ander oogprobleem, een verharde ontsteking van de kliertjes van Meiboom, die met een tweetal operaties verholpen moest worden. De operaties verliepen heel ontspannen doordat ik yoga kon toepassen. Nog steeds gebruik ik dagelijks op advies van de oogarts warmtekompressen om nieuwe ontstekingen te voorkomen.
Toen de opticien eind vorig jaar tijdens een lenzencontrole, die ik 52 jaar draag, constateerde dat mijn zicht erg achteruit gegaan was, verwees hij mij naar dezelfde oogarts. Die had geen minuut nodig om vast te stellen dat ik nu echt staar had en er “een wereld voor me open zou gaan” als ik me zou laten opereren. Er stond meteen een afspraak, maar die heb ik even zo snel weer afgezegd. Ik had meer tijd nodig en wilde zelf beslissen wanneer ik opereren noodzakelijk vond. Dat was een half jaar later. Steeds slechter werd mijn zicht, zelfs mijn lenzen voldeden niet meer, ik ging dubbel zien en kon op tv de ondertiteling niet meer ontcijferen, alleen met een oud brilletje en dicht bij het scherm zittend.
Deze week was het zover! Voorbereidingen met druppelen. De rustgevende Diazepam tabletten die de oogkliniek me meegaf om de avond en ochtend voorafgaand aan de operatie in te nemen, liet ik liggen. Dit wilde ik zonder pillen ervaren. Daar heb ik geen spijt van! Het eerste oog werd geopereerd en het volgende oog over vier weken.
Wat was dat prachtig om mee te maken! Een aantal druppels werkten als verdoving. Onder een groot blauw ‘kleed’, met een uitsparing, onderging ik de operatie en was totaal verrast door de prachtige kleuren die ik te zien kreeg. Ik heb zo van dat kleurenpallet genoten dat ik helemaal vergat dat ik geopereerd werd. Op een gegeven moment waren de kleuren even weg en het afgeronde witte vierkantje ook. Dan komt nu de nieuwe lens erin dacht ik , dat gebeurde en het vierkantje kwam weer in mijn ‘beeld’. De operatie duurde maar een kwartier. Het zicht is momenteel nog niet goed maar verbetert per dag, de hersenen moeten een en ander verwerken. Ik merk al dat ik een helderder zicht krijg en kleuren komen levendiger over. Lezen gaat nog niet zo goed en fel licht is vervelend. Een zonnebril gedurende twee weken is dan ook het advies. Een oogkapje tijdens slapen is noodzakelijk.
Ik koos voor multifocale lenzen, zodat ik nooit meer met lenzen of leesbril in de weer hoef te zijn…. Soms mopper ik op de gezondheidszorg, maar met deze ingreep ben ik 100 procent gelukkig. Wat een luxe van de kennis van deze tijd!
MMV maakt wekelijks een selectie uit het nieuws over voeding en leefstijl in relatie tot kanker en andere medische condities.
Inschrijven nieuwsbrief
