Tot op heden zei nog geen enkele arts tegen mij: ‘Mijnheer Klaasse, u heeft kanker.’ Toch loopt kanker als een rode draad door mijn leven. En de MMV is daar -voor mij- nauw mee verbonden. Ik ben actief als vrijwilliger en fervent uitdrager van de boodschap van de vereniging.
Mijn vader overleed -toen ik 17 jaar was- aan darmkanker, mijn enige broer overleed op 56-jarige leeftijd aan een hersenstumor, mijn vrouw is (borst)kankerpatiënt, mijn beide dochters zijn draagsters van het BRAC1- gen. Bij een zus van mijn vrouw zijn beide borsten geamputeerd. Mijn zwager is overleden aan blaaskanker. Een nicht heeft buikvlieskanker. Dan laat ik de vrienden en collega’s die overleden ten gevolge van kanker maar buiten beschouwing. Kortom, de impact van kanker op het leven is mij wel bekend.
Door mijn contacten binnen de MMV ken ik de doelstellingen, idealen en missie van de vereniging als geen ander. Ik recenseer boeken voor ledenmagazine ‘Uitzicht’, ben voorzitter van de Mediaraad en voel me in alles ambassadeur van de positieve boodschap zoals deze ook is beschreven in het boek ‘Kanker, kennis, kansen, keuzes’.
‘Ben je het niet een keertje zat om over kanker te spreken en schrijven?’
‘Ben je het niet een keertje zat om over kanker te spreken en te schrijven?’, zou je bijna zeggen. Het antwoord is: Neen! Kanker is een realiteit. Kanker is één van de belangrijkste doodsoorzaken. Maar kanker is ook te bestrijden. Mijn vrouw is daar het beste voorbeeld van. Zij kreeg 25 jaar geleden voor de eerste keer de diagnose kanker. Daarna -na vijftien jaar- wederom, met alle gevolgen van dien. Kanker treft niet alleen de persoon in kwestie maar ook de omgeving. Hoe gek ook gezegd: ‘Ik heb iets met kankerpatiënten’. Wanneer dat niet zo zou zijn was deze column ondenkbaar. Ik zou nooit op het bizarre idee gekomen zijn!
Ik heb goede contacten binnen de MMV. Ik beschouw één van de Moermanartsen als mijn vertrouwenspersoon. Hij is niet alleen arts van mijn vrouw, maar ook mijn eerste aanspreekpunt. Ik volg het bestuur, ik spreek individueel met de bestuursleden, artsen en therapeuten en hen die sympathiseren met de MMV. Allemaal -stuk voor stuk- zijn zij behept met de ziekte kanker. Met de patiënten, met de problematiek en het Moermandieet. Niet omdat zij denken dat er wonderen zijn te verwachten, maar omdat zij de idealen van Moerman, gezond leven, eten en de nieuwe inzichten over voeding -en de gevolgen daarvan- uitdragen.
Ja, daar wil ik een bescheiden bijdrage aan leveren. Op welke wijze? Nou, als voorzitter van de Mediaraad en als recensent. Maar ook voortaan – en daar ben ik heel erkentelijk voor – als columnist. Ik ga u dus de komende tijd bestoken met mijn bedenksels, gedachten, hersenspinsels en overwegingen. Met mijn worstelingen, hoop, verlangens en twijfels. Want gebukt gaan en lijden aan kanker is niet niks. Dat is de dagelijkse praktijk van mijn leven en van velen onder u. Soms krijg ik eten voorgeschoteld -zoals bietensalade met pastinaakfriet- dat ik nou niet direct als eerste zou kiezen. Terwijl ik het mij -vaak onverwacht- toch laat smaken bedenk ik meestentijds: ‘Eigenlijk is er niks mis mee!’ Ik zie in gedachten mijn lieve vrouw al glimlachen: lekker én gezond!’
MMV maakt wekelijks een selectie uit het nieuws over voeding en leefstijl in relatie tot kanker en andere medische condities.
Inschrijven nieuwsbrief
