De hobbelige weg van ziekte naar werk

Na de laatste chemobehandeling duurde het anderhalf jaar voordat ik voorzichtig weer aan werk durfde te denken. Mijn hoofd draaide overuren. ‘Zou ik nog wel voldoende energie hebben om te werken? Wat voor werk zou het meest passend zijn  in de post-borstkankerperiode? Zou een eigen voedingspraktijk nog haalbaar zijn?’

Wat me in die tijd intens bezig hield, was hoe ik het zou gaan aanvliegen. Ik was immers nog steeds kwetsbaar, dat realiseerde ik me maar al te goed. Vooral de vermoeidheid speelde me parten. Middagdutjes van een à twee uur waren eerder regel dan uitzondering. Ik ervaarde weinig hulp, nadat ik de deur van het ziekenhuis achter me dicht had getrokken. Dit gold niet alleen op medisch gebied, maar ook bij de herstart van mijn eigen voedingspraktijk. Het was niet dat ik geen moeite had gedaan. Integendeel. Maar ik ving overal bot. Want voor een zelfstandige blijkt er weinig te zijn geregeld. Het is een ‘gure wereld’, kreeg ik in het ziekenhuis van de verantwoordelijke doorverwijspersoon te horen.

Een maatschappelijk werkster – waar ik op eigen initiatief naar toe ging – verwees mij door naar een loopbaancoach die gespecialiseerd was in werk en kanker. Al bij het eerste gesprek verdween mijn blijde verwachting over de coaching als sneeuw voor de zon. Als ZZP’er zag het er somber voor mij uit. Haar verwachting was dat ik zodanige mentale schade aan de behandelingen zou overhouden dat ik een eigen bedrijf, en hoger geschoold werk, op mijn buik kon schrijven. Haar woorden sloegen me volledig uit het lood.

Feedback van mijn zus die net als ik borstkanker heeft gehad en daarna een eigen bedrijf startte, haalde me weer uit de put. Ik besloot te starten met vrijwilligerswerk. Omdat ik me verbonden voelde met het gedachtegoed van de MMV was de keuze snel gemaakt. Mijn eerste activiteit voor de MMV was het meedraaien bij de MMV-stand op de Gezondheidsbeurs. Dit was nog erg vermoeiend voor me, maar ik was blij dat ik me nuttig kon maken. Toen ik meer energie had, stelde ik voor dat ik in mijn eigen regio kooklessen zou gaan verzorgen. Ik zou dit twee keer per jaar als vrijwilliger gaan doen. Want… ik wilde ook voldoende tijd overhouden voor mijn eigen voedingspraktijk.

Al na de eerste aankondiging bleek de behoefte aan Moerman kooklessen in mijn regio zo groot dat mijn mailbox explodeerde. Ontelbare kooklessen later brak de corona-pandemie uit. Ik stapte over op online voedingsbegeleiding en startte daarna ook met online kooklessen. Beiden waren een succes. Inmiddels trek ik mensen uit het hele land.

De positieve reacties zijn voor mij een bevestiging dat ik de goede weg insloeg. Zo zie je maar dat er momenten in je leven kunnen zijn dat het beter is om je eigen hart te volgen. Achteraf blijkt dit een betere raadgever dan welke coach dan ook!

Marjan Smorenburg is beschikbaar voor voedingsadvies en kookles bij en na kanker. Zij schrijft maandelijks een column voor MMV.  Vanwege Corona werkt ze op dit moment uitsluitend online. Klik hier voor meer informatie. Of meld je hier aan voor haar wekelijkse inspiratiemail ‘Heel met voeding na en bij kanker’.

In het najaar geeft Marjan de online kookcursus ‘Vegetarisch koken met Moerman en de NTTT’. Dit is dezelfde cursus die ze eerder in Rotterdam heeft gegeven. Belangstelling? Hier lees je meer en kun je je aanmelden.