In ziekenhuizen doet het personeel ontzettend zijn best om het patiënten zo goed mogelijk naar de zin te maken. Patiëntvriendelijk zijn is het doel. Wanneer mensen kiezen voor een ‘alternatieve’ therapie is er nog te vaak sprake van handelingsverlegenheid.
De meeste mensen komen meerdere malen in hun leven in contact met het personeel in ziekenhuizen. Zijn het altijd goede ervaringen? Of kan het beter? Wat vindt u van de patiëntvriendelijkheid? Jarenlang was ik lid van de cliëntenraad van een groot ziekenhuis en voorzitter van de cliëntenraad van een landelijk bekend revalidatiecentrum.
Ik concludeer dat men ontzettend zijn best doet om het mensen zo goed mogelijk naar de zin te maken. De geneesheren en -dames, therapeuten, behandelaars en verpleegkundigen zijn vaak bevlogen en passievol, en toch gaat er ook van alles mis. Was er wel een luisterend oor waarbij de patiënt centraal stond? De organisatie en de hulpverlening behoren om de patiënt heen te draaien, waarbij de mening en het oordeel van de patiënt – ook als deze niet mondig is – voorop staan. In de praktijk bepalen de witte jassen nog te vaak de toon van de muziek. Dat moet anders.
Communiceren begint met luisteren. Teveel mensen hebben echter de beleving dat het over hen gaat zonder gehoord te worden!
Patiëntvertegenwoordigers, in de vorm van cliëntenraden, kunnen bijdragen aan een grotere beslisbevoegdheid voor de patiënt. Deze organisaties -meer dan op dit moment het geval is- zouden voorwaarden moeten kunnen stellen die in het belang zijn van de wensen van de patiënt. Neem het gesprek over de wensen van mensen om iets met alternatieve geneeswijzen te doen. Nu wordt het snel afgedaan als: ‘U moet dit zelf weten, wij hebben geen mening hierover, er zijn geen meetgegevens, geen bewijs dus het is uw beslissing!’
Dat is een benadering die de patiënt in zijn eentje laat staan. Dat kan toch niet de bedoeling zijn?!Het zou mooi zijn als ook patiëntenverenigingen, zoals de MMV, via de achterban invloed kunnen uitoefenen rondom de inzet van voeding en alternatieve therapieën om het herstelproces te bevorderen. Voeding en leefstijl werkt bij ziekte en het is belangrijk dat daar aandacht voorkomt. Een droom of realiteit? In ieder geval is het heel belangrijk dat de MMV zich -daar waar het kan- actief en constructief laat horen. Lokale en regionale platforms kunnen de belangen van patiënten behartigen door aandacht te geven aan de boodschap.
In ons ledenmagazine Uitzicht en op de website komen mensen aan het woord die baat hebben bij de aanpak van MMV voor hun herstel. ‘Ik ben met de Moermantherapie genezen’, zegt Annie Tenbult die met de diagnose borstkanker in 1992 haar eigen weg ging. Of Marianne Bissigger die van dikke darmkanker stadium IV uitkwam in een situatie waarbij de ziekte niet meer vindbaar is. En zo telt de MMV honderden verhalen, waaronder ook die van mijn eigen vrouw die met borstkanker geconfronteerd werd. Ik nodig iedereen met een boodschap uit om deze uit te dragen. De MMV bestaat bijna 45 jaar, we zijn hard op weg om voeding en leefstijl in de spreekkamer normaler te maken, maar we zijn er nog niet. Onze droom moet realiteit worden. Samen staan we sterk!
Beeld: John Hain
MMV maakt wekelijks een selectie uit het nieuws over voeding en leefstijl in relatie tot kanker en andere medische condities.
Inschrijven nieuwsbrief
