Aardappel

De aardappel behoort tot de nachtschadefamilie, net als de tomaat, de paprika en tabak. Eventuele groene delen van de aardappel zijn giftig. Net als andere leden van de nachtschadefamilie bevat de plant alkaloïden die waarschijnlijk bedoeld zijn om vraat te weren.

De aardappelplant slaat ondergronds een energievoorraad op in de vorm van zetmeel. Dat wordt opgeslagen in de knol, de aardappel. De knollen zijn eetbaar, maar kunnen giftig zijn door een hoog gehalte aan solanine. Daardoor zijn zetmeelaardappels van bepaalde rassen niet geschikt voor menselijke consumptie.

Aardappels zijn koolhydraatrijk en vet- en eiwitarm. Ze bevatten vitamine C en verschillende B-vitamines en kalium.

Niet aan licht blootstellen
Ook als aardappels tijdens het bewaren worden blootgesteld aan licht stijgt het gehalte aan solanine. De knollen worden groen en zijn daarna ongeschikt om te eten.
Solanine wordt niet afgebroken tijdens koken, bakken en frituren. Het maximum toegelaten gehalte is vastgesteld op 20 milligram solanine per 100 gram aardappel.

Snijd groene plekken ruim weg
Om zo min mogelijk solanine binnen te krijgen, gelden de volgende adviezen:
* Bewaar aardappels op een donkere, koele en droge plaats. Dit voorkomt de vorming van uitlopers en groene plekken met een hoog solanine-gehalte.
* Snijd groene plekken, uitlopers en beschadigde plekjes van aardappels ruim weg. Snijd plekjes ook goed weg wanneer de aardappels in de schil worden gegeten.

Stenen tijdperk
Aardappels, groente en vlees vormen de drie-eenheid van de Hollandse hoofdschotel. Voor de komst van de aardappel was dat niet zo. Het basisvoedsel bestond in die tijd vooral uit granen, met name rogge. De rijken hadden tarweproducten.
Het dieet van de mens uit het stenen tijdperk bestond uit wat vlees (afhankelijk waar men leefde) en verder uit groenten, zaden, noten en vruchten. Door de succesvolle en gezonde levensstijl van de mens steeg de populatie erg snel. Het probleem was echter dat deze levensstijl niet iedereen van voldoende voedsel kon voorzien. Het gevolg was de introductie van landbouw en het consumeren van granen en ‘giftige’ groenten (zoals in feite de aardappel).

Geschenk
Toen de aardappel naar Europa kwam (16e eeuw) leek dat een geschenk uit de hemel. Vooral in de gebieden waar tarwe moeilijk te verbouwen was, werd de aardappel het basisvoedsel.

De aardappel is samen met rijst en tarwe belangrijk als voedsel voor de mens. Echter, de consumptie van verse aardappelen met behoud van de schil is afgenomen. Omdat we in Nederland veel aardappels eten en exporteren, wordt de aardappel nogal eens behandeld. Oude en bekende rassen zijn vaak erg ziektegevoelig en moeten zwaar bespoten worden.

Borstkanker
Vrouwen die vaak brood, aardappels en andere wortelgewassen eten, vergroten hun kans op het ontwikkelen van borstkanker met bijna 30 procent. Dat komt doordat deze voedingsmiddelen cadmium bevatten, een giftig metaal dat voorkomt in landbouwmeststoffen.
Plantaardige voedingsmiddelen en granen, inclusief tarwe, aardappels en andere wortelgewassen als rapen en pastinaak, bevatten het meeste cadmium.  Dit geldt niet voor biologisch geteelde gewassen.

Glucosespiegel
Aardappels bestaan uit losse zetmeelmoleculen die leiden tot een piek in de bloedglucosespiegel.

Eet je aardappels, kies dan zoveel mogelijk voor de biologisch gekweekte rassen, en nuttig de aardappel met de schil, want deze is vezelrijk.

Solanum tuberosum

Wanneer te verkrijgen: 
Het gehele jaar, in juli-oktober gerooid.

Vitamines en mineralen:

Bevat ook koper.

Literatuur:

• Parr A, Mellon F, Colquhoun I, Davies H. Dihydrocaffeoyl Polyamines (Kukoamine and Allies) in Potato (Solanum tuberosum) Tubers Detected during Metabolite Profiling. J Agric. Food Chem, 53 (13), 5461 -5466, 2005. 2005.
• http://www.organicfacts.net/health-benefits/vegetable/health-benefits-of…